Cynamon w leczeniu cukrzycy

March 30, 2018 | Author: Anonymous | Category: Nauka, Biologia, Dietetyka, Diabetes
Share Embed


Short Description

Download Cynamon w leczeniu cukrzycy...

Description

Stella

Dzienis-Strączkowska,

Małgorzata

Szelachowska,

Małgorzata

Karolczuk

-

Zarachowicz

Cynamon – rola w leczeniu cukrzycy? Klinika Endokrynologii, Diabetologii i Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Białymstoku

Wprowadzenie Cynamon, popularna przyprawa kuchenna, może mieć również zastosowania lecznicze. W obecnym artykule omówione są dane doświadczalne i kliniczne dotyczące możliwości zastosowania ekstraktu z cynamonu w leczeniu cukrzycy. Badania doświadczalne wskazują, że składniki zawarte w ekstrakcie z cynamonu poprawiają wrażliwość na insulinę poprzez pobudzenie sygnalizacji insuliny w mięśniach szkieletowych oraz zwiększenie transportu glukozy do wnętrza komórek. Badania kliniczne wykazały, że preparaty ekstraktu z cynamonu powodują obniżenie stężenia glukozy w surowicy oraz wpływają korzystnie na profil lipidowy u osób chorych na cukrzycę typu 2, jednakże należy zauważyć, że nie wszyscy badacze potwierdzają te obserwacje. Potencjalna rola cynamonu w leczeniu cukrzycy typu 2 wymaga w chwili obecnej dalszych badań. Cynamonowiec jest to rodzaj roślin z rodziny wawrzynowatych, obejmujący ok. 250 gatunków drzew i dużych krzewów, które pierwotnie występowały tylko we wschodniej i północno-wschodniej Azji, natomiast obecnie są uprawiane w całej strefie klimatu subtropikalnego. Najpopularniejsi przedstawiciele tego rodzaju to cynamonowiec cejloński (Cinnamomum zeylanicum) oraz cynamonowiec wonny, czyli kasja (Cinnamomum cassia). Cynamon to popularna przyprawa kuchenna, którą otrzymuje się przede wszystkim z wysuszonej kory cynamonowca cejlońskiego oraz wielu innych gatunków tego rodzaju. Cynamon od dawna był stosowany w celach leczniczych, szczególnie w leczeniu braku apetytu, dolegliwości dyspeptycznych, czy kolkowych bólów brzucha. W ostatnich latach wykazano, że ekstrakt z cynamonu ma właściwości przeciwbakteryjne (1), m.in. ma działanie bakteriobójcze w stosunku do Salmonella typhimurium i Escherichia coli (2). Coraz więcej uwagi poświęca się możliwej roli składników cynamonu w regulacji procesów metabolicznych. Stwierdzono, że ekstrakt z cynamonu jest ważnym źródłem substancji o właściwościach antyoksydacyjnych (3). Pojawiają się również doniesienia, że składniki

cynamonu wykazują działanie poprawiające wrażliwość na insulinę oraz obniżające stężenie glukozy i lipidów w surowicy. Oznacza to, że być może ekstrakt z cynamonu znajdzie zastosowanie wspomagające w leczeniu cukrzycy typu 2. Cukrzyca typu 2 stanowi ok. 90% wszystkich przypadków cukrzycy. Jest ona chorobą społeczną,

występującą

coraz

częściej

w

krajach

o

wysokim

stopniu

rozwoju

cywilizacyjnego. Prognozuje się, że wiek XXI będzie okresem „epidemii otyłości i cukrzycy typu 2”. W rozwoju tej formy cukrzycy odgrywa rolę upośledzenie wydzielania insuliny przez komórki , a także insulinooporność, czyli zmniejszona odpowiedź organizmu na insulinę. Leki stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2 wpływają na zwiększenie wydzielania insuliny lub na poprawę wrażliwości na insulinę. Są one obciążone wieloma działaniami ubocznymi. Ponadto, w naturalnym rozwoju choroby dochodzi najczęściej do wtórnej nieskuteczności leków doustnych i konieczności stosowania insuliny. Dlatego bardzo korzystne byłoby wprowadzenie nowego środka wspomagajacego, który obniżałby stężenie glukozy w surowicy dzięki poprawie wrażliwości na insulinę, wpływając jednocześnie korzystnie na profil lipidowy i nie powodując przyrostu masy ciała. Być może takim środkiem stanie się w przyszłości ekstrakt z cynamonu. W obecnym artykule przedstawione zostaną dane doświadczalne oraz badania kliniczne dotyczące możliwej roli cynamonu w leczeniu cukrzycy. Cynamon a insulinooporność – badania doświadczalne Pierwsze dane dotyczące możliwych korzystnych działań metabolicznych cynamonu pochodzą z badań doświadczalnych. W badaniach z zastosowaniem hodowli adipocytów szczura wykazano, że cynamon był najbardziej skuteczny z 49 badanych ziół, przypraw i roślin leczniczych, jeśli chodzi o zdolność do stymulacji insulino-zależnego transportu glukozy do wnętrza komórek (4). Stwierdzono, że za insulinomimetyczne działanie ekstraktu z cynamonu odpowiedzialne są polimery polifenoli typu A (5). W innym badaniu stwierdzono, że obecny w ekstrakcie z cynamonu polimer metylhydroksychalkonu (MHCP) stymuluje wychwyt glukozy przez adipocyty w stopniu równie silnym, jak insulina (6). MHCP bezpośrednio pobudzał fosforylację receptora insuliny, przez co doprowadzał do jego aktywacji i stymulacji szlaku sygnalizacyjnego insuliny. Skutkiem działania MHCP było pobudzenie transportu glukozy do wnętrza komórek, a także pobudzenie syntezy glikogenu. Stwierdzono, że MHCP wykazuje działanie synergistyczne z insuliną – odpowiedź uzyskana w wyniku zastosowania obu substancji jednocześnie była większa, niż suma odpowiedzi w przypadku oddzielnego stosowania tych związków (6). Również inni badacze stwierdzili, że ekstrakt z cynamonu ma działanie stymulujące autofosforylację receptora insuliny,

obserwując jednocześnie zahamowanie aktywności białkowej fosfatazy tyrozyny 1 (PTP-1) – silnego

inhibitora

aktywacji

receptora

insuliny i

jego

substratów

(7).

Ponadto

zaobserwowano, że pochodząca z cynamonu cinnamtannina B1 wykazuje podobną do insuliny aktywność w stymulowaniu formacji adipocytów z preadipocytów (8). Korzystny wpływ cynamonu na insulinowrażliwość i związane z nią parametry wykazano również w badaniach in vivo na zwierzętach doświadczalnych. Szczury, którym podawano ekstrakt z cynamonu w dawce 30 lub 300 mg/kg m.c. wykazywały wyższą wrażliwość na insulinę, mierzoną techniką klamry hiperinsulinemicznej normoglikemicznej, w porównaniu do zwierząt, które otrzymywały placebo. Wiązało się to z większą stymulowaną przez insulinę fosforylacją receptora insuliny oraz substratu receptora insuliny (IRS-1) w mięśniach szkieletowych (9). Ekstrakt z cynamonu zapobiegał również rozwojowi insulinooporności pod wpływem diety bogatofruktozowej, co wiązało się z wpływem na sygnalizację insuliny w mięśniach (10). Inni badacze zaobserwowali, że podanie szczurom ekstraktu z cynamonu poprawia zarówno wrażliwość na insulinę, jak i funkcję komórek . Dochodziło do obniżenia glikemii po obciążeniu glukozą, przy braku wpływu na glikemię na czczo. W badaniu tym cynamonowiec kasja okazał się skuteczniejszy od cynamonowca cejlońskiego (11). Ekstrakt z cynamonu podawano również zwierzętom z genetycznym modelem otyłości (szczury Zucker) oraz nadciśnienia (szczury ze spontanicznym nadciśnieniem – SHR). Również w tym przypadku obserwowano korzystny wpływ cynamonu na wrażliwość na insulinę, stężenie glukozy w surowicy, a także na ciśnienie tętnicze (12). Cynamon w leczeniu cukrzycy – badania kliniczne Interesujące wyniki badań doświadczalnych skłoniły do podjęcia prób klinicznych z zastosowaniem preparatów ekstraktu z cynamonu u osób chorych na cukrzycę typu 2. Przeprowadzone w Pakistanie badanie Khana i wsp. (13) objęło 60 osób z cukrzycą typu 2, 30 kobiet i 30 mężczyzn, nie leczonych insuliną. Do badania włączono osoby powyżej 40 roku życia, z niewyrównaną cukrzycą – glikemia na czczo wynosiła od 140 do 400 mg/dl. Grupa badana została losowo podzielona na 6 podgrup – w 3 z nich stosowano kapsułki zawierające sproszkowany cynamon z C. cassia w dawce 1, 3 lub 6 g, natomiast w pozostałych – kapsułki placebo w ilości odpowiadającej odpowiednim dawkom cynamonu. Czas badania wynosił 40 dni, oceniane parametry były analizowane również 20 dni po zakończeniu stosowania cynamonu lub placebo. Zaobserwowano, że podawanie cynamonu powoduje obniżenie stężenia glukozy w surowicy o 18-29%, obniżenie stężeń w surowicy: triglicerydów o 23-

30%, cholesterolu całkowitego o 12-26% i LDL-cholesterolu o 7-27%. Zmiany w stężeniu HDL-cholesterolu w surowicy nie były istotne statystycznie. Korzystne efekty stosowania cynamonu utrzymywały się jeszcze po 20 dniach od przerwania leczenia. Nie obserwowano żadnych zmian

badanych parametrów w grupach, w których podawano placebo. Nie

zanotowano również działań ubocznych, wynikających ze stosowania kapsułek z cynamonu. Autorzy wnioskowali, że włączenie cynamonu do diety osób chorych na cukrzycę typu 2 może przyczynić się do poprawy wyrównania cukrzycy oraz do redukcji czynników ryzyka chorób układu krążenia (13). Istotnym czynnikiem w interpretacji powyższego badania wydaje się fakt, że dotyczyło ono pacjentów z niewyrównaną cukrzycą. Dlatego w najnowszym, niemieckim badaniu uwzględniono osoby z lepszym stopniem wyrównania metabolicznego (14). Było to również badanie randomizowane, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby. W grupie 65 osób z cukrzycą typu 2 przez 4 miesiące podawano standaryzowany wyciąg z cynamonu w dawce odpowiadającej 3g cynamonu na dobę lub placebo. Podobnie, jak poprzednio, obserwowano zmniejszenie glikemii na czczo, w tym przypadku o 10%. Efekt ten był istotnie wyższy w porównaniu do obniżenia glikemii o 3% w grupie placebo. Natomiast w przeciwieństwie do badania Khana i wsp. (13) nie wykazano wpływu na profil lipidowy, nie stwierdzono też obniżenia wartości hemoglobiny glikowanej. Ciekawym wydaje się stwierdzenie, że stopień redukcji stężenia glukozy korelował dodatnio z wyjściowym stężeniem glukozy w osoczu, tzn. im wyższa wyjściowa glikemia, tym większe jej obniżenie pod wpływem cynamonu (14). Oznacza to, że stopień wyrównania cukrzycy znacząco wpływa na efekt przeciwhiperglikemiczny cynamonu. Należy również wspomnieć o badaniu Vanschoonbeeka i wsp. (15), w którym podawanie cynamonu w dawce 1.5 g/d, przez 6 tygodni w grupie 25 kobiet po menopauzie, z cukrzycą typu 2, nie miało żadnego wpływu na tolerancję glukozy, wrażliwość na insulinę, a także profil lipidowy. Różnice między poszczególnymi badaniami mogą wynikać po części z różnic w sposobie rekrutacji pacjentów, np. we włączaniu do badania osób o różnym stopniu wyrównania cukrzycy. Biorąc po uwagę fakt, że w badaniu Khana i wsp. (13) cynamon wywierał efekt metaboliczny już w dawce 1g/d, nie wydaje się, aby przyczyną różnic w wynikach mogła być zbyt mała dawka cynamonu w pozostałych badaniach. Tak więc, chociaż wstępne wyniki są zachęcające, korzystny wpływ cynamonu na parametry metaboliczne w cukrzycy typu 2 nie jest jeszcze jednoznacznie udowodniony i wymaga dalszych prac badawczych.

Podsumowanie Badania doświadczalne dostarczają przekonujących danych dotyczących korzystnych działań metabolicznych cynamonu. Istotną kwestią staje się pytanie, czy znajdzie to odzwierciedlenie w badaniach klinicznych. Dotychczas przeprowadzone badania kliniczne są bardzo skąpe, a uzyskane wyniki niejednoznaczne. W chwili obecnej istnieją jednak przesłanki do stosowania wyciągu z cynamonu (jako suplementu diety) lub wysokich dawek cynamonu w diecie osób z cukrzycą typu 2 w celu wspomagania obniżania poziomu glukozy. Zastosowanie cynamonu jako leku wspomagającego terapię chorych na cukrzycę wymaga przeprowadzenia dużych badań klinicznych.

Piśmiennictwo: 1. Wannissorm B, Jarikasen S, Siriwangchai T, Thubthimthed S. Antibacterial properties of essential oils from Thai medicinal plants. Fitoterapia 2005, 76: 233-236. 2. Yuste J, Fung DY. Inactivation of Salomonella typhimurium and Escherichia coli 0157:H7 in apple juice by a combination of nisin and cinnamon. J Food Prot 2004, 67: 371-377. 3. Dragland S, Senoo H, Wake K, Holte K, Blomhoff R. Several culinary and medicinal herbs are important sources of dietary antioxidants. J Nutr 2003, 133: 1286-1290. 4. Broadhurst CL, Polansky MM, Anderson RA. Insulin-like biological activity of culinary and medicinal plant aqueous extracts in vitro. J Agricultur Food Chem 2000, 48: 849-852. 5. Anderson RA, Broadhurst CL, Polansky MM, Schmidt WF, Khan A, Flanagan VP, Schoene NW, Graves DJ. Isolation and characterization of polyphenol type-A polymers from cinnamon with insulin-lie biological activity. J Agricultur Food Chem 2004, 52: 65-70. 6. Jarvill-Taylor KJ, Anderson RA, Graves DJ. A hydroxychalcone derived from cinnamon functions as a mimetic for insulin in 3T3-L1 adipocytes. J Am Coll Nutrition 2001, 20, 327-336. 7. Imparl-Radosevich J, Deas S, Polansky MM, Baedke DA, Ingebritsen TS, Anderson RA, Graves DJ. Regulation of PTP-1 and insulin receptor kinase by fractions from cinnamon: implication for cinnamon regulation of insulin signaling. Horm Res 1998, 50, 177-182. 8. Taher M, Abdul Majid FA, Sarmidi MR. Cinnamtannin B1 activity on adipocytes formation. Med J Malaysia 2004, 59, 97-98. 9. Qin B, Nagasaki M, Ren M, Bajotto G, Oshida Y, Sato Y. Cinnamon extract (traditional herb) potentiates in vivo insulin-regulated glucose utilization via enhancing insulin signaling in rats. Diabetes Res Clin Pract 2003, 62: 139-148. 10. Qin B, Nagasaki M, Ren M, Bajotto G, Oshida Y, Sato Y. Cinnamon extract prevents the insulin resistance induced by high-fructose diet. Horm Metab Res 2004, 36, 119125. 11. Verspohl EJ, Bauer K, Neddermann E. Antidiabetic effect of Cinnamomum cassia and Cinnamomum zeylanicum in vivo and in vitro. Phytotherapy Res 2005, 19, 203-205.

12. Talpur N, Echard B, Ingram C, Bagchi D, Preuss H. Effetcs of a novel formulation of essential oils on glucose-insulin metabolism in diabetic and hypertensive rats: apilot study. Diabetes, Obesity & Metabolism 2005, 7: 193-199. 13. Khan A, Safdar M, Ali Khan MM, Khattak KN, Anderson RA. Cinnamon improves glucose and lipids of people with type 2 diabetes. Diabetes Care 2003, 26: 3215-3218. 14. Mang B, Wolters M, Schmitt B, Kelb K, Lichtinghagen R, Stichtenoth DO, Hahn A. Effects of a cinnamon extract on plasma glucose, HbA and serum lipids in diabetes mellitus type 2. Eur J Clin Invest 2006, 36: 340-344. 15. Vanschoonbeek K, Thomassen BJW, Senden JM, Wodzig WKWH, van Loon LJC. Cinnamon supplementation does not improve glycemic control in postmenopausal type 2 diabetes patients. J Nutr 2006, 136: 977-980.

View more...

Comments

Copyright © 2017 DOCUMEN Inc.