Uwolnić talent plastyczny przedszkolaka

Uwolnić talent plastyczny przedszkolaka Ogólną cechą dziecka utalentowanego jest potrzeba niezależności. Należy ją pielęgnować i szanować już od najmłodszych lat oraz wzmacniać w dziecku prawo do indywidualizmu. Takie dziecko lubi tworzyć najchętniej poprzez swobodną ekspresję, dobierając intuicyjnie i stosując samodzielnie różne techniki plastyczne. Pracując z dziećmi należy dawać im możliwość wyboru koloru, faktury czy techniki. To pozwala dziecku zmierzyć się z nowymi wyzwaniami artystycznymi i sprawdzić w czym czuje się najlepiej. Dziecko utalentowane w pełnym stopniu wykorzysta propozycję nauczyciela. Potraktuje ją jako źródło inspiracji. W przedszkolu warto stworzyć miejsce np. Kącik plastyczny, do którego dziecko ma zawsze swobodny dostęp. Mądry nauczyciel nie będzie narzucał dziecku zdolnemu swoich pomysłów. To, co może ewentualnie zrobić, to dać pewne wskazówki techniczne lub zmotywować. Wykonując prace plastyczne z całą grupą należy zwrócić szczególną uwagę na dzieci przejawiające predyspozycje plastyczne. Niestety, nie zawsze się to udaje w dużej grupie dzieci. Jak rozpoznać zdolności plastyczne malca? Uwzględniając dynamiczny rozwój psychofizyczny dziecka w wieku przedszkolnym pod uwagę musimy wziąć także etapy zmian w twórczej aktywności malucha. Pojawiają się różnice w rysunku dziecka zdolnego i rozwijającego się prawidłowo. W rysunkach dziecka utalentowanego zauważymy wiele szczegółów np. postaci, piękny dobór barw, zachowane proporcje w przedstawianych elementach. Powstają wtedy dodatkowe falbanki, kieszonki, detale w ubiorze i wyglądzie osób, zwierząt. Dziecko stara się zagospodarować całą powierzchnię kartki. Dziecko zdolne, rysujące wg własnego pomysłu potrafi opowiedzieć własnymi słowami to, co narysowało, opowiedzieć historię wykonanego rysunku. Jak zdiagnozować talent plastyczny przedszkolaka? • nie naśladuje rówieśników, • jest głęboko przekonany o słuszności i zasadności własnych projektów, • jest odporny na sugestie nauczycieli, • może sprawiać wrażenie samowolnego dziecka, • chętnie przeprowadza eksperymenty, twórczo działa, • prace wyróżniają się oryginalnością i estetyką wykonania, • stosuje właściwe proporcje rysowanych przedmiotów, • umiejętnie i ciekawie dobiera, zestawia ze sobą kolory, faktury, materiały, • posiada, potrzebę zagospodarowania całej powierzchni kartki, • odważnie zestawia kontrastowe barwy, • zatraca się podczas pracy, nie zwraca uwagi na otoczenie. Ważne – dla rodziców Rysunek każdego dziecka posiada wyjątkową wartość – to plastyczny wyraz indywidualnego aktu twórczego małego człowieka. Aktywność plastyczna dziecka w wieku przedszkolnym przynosi ogromne korzyści jemu i jego opiekunom. Początkowo za pomocą linii i plamy, barwy i kształtu rozwija umiejętność wyrażania osobistego stosunku do rzeczywistości. Kształci aktywność myślową, pobudza wyobraźnię i wyzwala inicjatywę twórczą. Z czasem kształtuje osobowość oraz wzbogaca przeżycia, rozszerza horyzonty myślowe i rozbudza potrzebę estetycznych doznań, poszukiwania piękna w otoczeniu. Sprawia satysfakcję i radość, wynikającą z realizacji swoich projektów, wzmacnia wiarę we własne umiejętności, rozwija chęci poznawcze i tworzy możliwości działania. Jest ilustracją

sukcesów i ważną informacją o problemach dziecka. Poszerza doświadczenia społeczne dzieci, rozwija wrażliwość estetyczną, etyczną, uczy postrzegać siebie jako niepowtarzalną jednostkę i szanować innych współdziałając w grupie.

Paulina Kwiatek – Buż

Rozwój talentów u dzieci zależy w ogromnej mierze od naszego wsparcia! Dlatego - obserwujmy uważnie nasze pociechy, aby trafnie i skutecznie wspomagać ich rozwój. Zdolności u dzieci w kilku sferach życiowych jednocześnie (społecznej, emocjonalnomotywacyjnej itp.) zdarzają się bardzo rzadko. Częstszym zjawiskiem u dzieci jest wyszczególnienie u nich specjalnych uzdolnień. Wówczas dzieci te mogą posiadać ponadprzeciętne zdolności artystyczne lub matematyczne, lecz wymagać pomocy w innych dziedzinach naukowych np. językowych. Indywidualność ludzi polega na tym, że nikt nie rodzi się taki sam jak drugi człowiek – różnimy się wzrostem, budową ciała ale również układem nerwowym. Różnice w funkcjonowaniu układu nerwowego są podstawą rozwoju uzdolnień specjalnych i określa się je mianem zadatków wrodzonych uzdolnień. Uzdolnienia u jednych rozwijać się mogą szybciej, u innych wolniej, a niestymulowane mogą po prostu zanikać. W związku z powyższym można wyróżnić konkretne uzdolnienia dziecka, np.: • dziecko uzdolnione językowo – czyta i pisze płynnie zanim rozpocznie edukację szkolną. Z łatwością wymyśla logiczne i ciekawe historyjki z nieoczekiwanymi zakończeniami. Posiada rozległe słownictwo i chęć bawienia się językiem. Dużo czyta, zwykle woli książki przeznaczone dla starszych dzieci i dorosłych niż dla rówieśników. • dziecko uzdolnione sportowo – jeden z najsprawniejszych w grupie. Charakteryzuje się doskonałą koordynacją ruchów oraz łatwą adaptacją do wszystkich rodzajów sportów i zajęć rekreacyjnych. • dziecko uzdolnione matematycznie – dogłębnie interesuje się matematyką, jej historią. Uwielbia zadania rachunkowe, zagadki, puzzle i jest mistrzem w swojej grupie wiekowej. Ma doskonałą pamięć do liczb. • dziecko uzdolnione naukowo - w stosunku do rówieśników jest bardziej oczytane w tematyce naukowej, przy tym „błyskawicznie” chłonie informacje. • dziecko uzdolnione twórczo – to dziecko, które jest dociekliwe, żądne ryzyka i przygód. Potrafi wykorzystać najzwyklejsze przedmioty w celu uatrakcyjnienia jakiejś zabawy. Posiada bujną wyobraźnię, ma niezwykłe pomysły i innowacyjne i niekonwencjonalne „środki wyrazu” i metody. Bawi się w projektowanie różnorodnych, niekiedy dziwnych wynalazków, potrafi wyjaśnić ich zastosowanie. • dziecko uzdolnione organizatorsko – lubi pełnić różne odpowiedzialne funkcje w

przedszkolu. Podejmuje inicjatywę i wykazuje samodzielność działania, broni swoich spraw i praw innych. • dziecko uzdolnione przywódczo – odpowiedzialny, dotrzymuje obietnic, potrafi zaszczepić entuzjazm do pomysłu i projektu. Jest towarzyskie, unika sporów, kłótni. Potrafi kontrolować przebieg zabawy w grupie i wykorzystuje to do zdobycia uznania. • dziecko uzdolnione plastycznie – przejawia oryginalność w doborze tematów, technik, kompozycji, czy materiałów oraz posiada dużą chęć eksperymentowania na zajęciach plastycznych. Traktuje sztukę jako sposób wyrażania własnego „ja”, swoich przeżyć, uczuć oraz interesuje się pracą artystyczną innych ludzi. Lubi odwiedzać galerie. Jest wrażliwe na piękno, ma rozwinięte poczucie estetyki, zauważa szczegóły i barwy, których mogą nie dostrzegać inne dzieci. • dziecko uzdolnione muzycznie - „samo z siebie” rozpoznaje dźwięki, nie musi się tego uczyć, ma doskonały słuch muzyczny i wyczucie rytmu, jest wrażliwe na jakość dźwięku. Potrafi bezbłędnie powtórzyć raz usłyszaną melodię. • dziecko uzdolnione technicznie – od dzieciństwa lubi majsterkować, konstruować przy wykorzystaniu materiałów budowlanych czy elektrycznych. • dziecko uzdolnione aktorsko – lubi występować publicznie odgrywając różnorodne role aktorskie. Często posiada zdolności parodiowania innych, podkładania głosów, ma naturalne umiejętności pantomimiczne. Uzdolnień można wyróżnić wiele – tyle ile mamy dziedzin życia! Młody człowiek może odziedziczyć swoje uzdolnienia po uzdolnionych rodzicach, dziadkach. Nie jest to jedyna przesłanka świadcząca, że nasze dziecko będzie uzdolnione. Najistotniejsze jest pobudzanie rozwoju u swoich dzieci przez najbliższych.

Paulina Kwiatek - Buż