Komponenty sieci

Komponenty sieci (Urządzenia sieciowe, karty sieciowe, kable, urządzenia komunikacji bezprzewodowej)

Urządzenia sieciowe Działanie sieci komputerowej polega na wymianie danych pomiędzy poszczególnymi komputerami. Wymianę tą zapewnia sprzęt oraz odpowiednie oprogramowanie. Najpopularniejszymi oraz podstawowymi urządzeniami wchodzącymi w skład sieci komputerowej są: Modemy Karty sieciowe Bridge (most) Hub (koncentrator) Switch (przełącznik) Router Komputery i urządzenia sieciowe muszą być ze sobą w jakiś sposób połączone także ostatnim oraz niezbędnym elementem sieci komputerowej jest medium np okablowanie.

Modemy Modem (termin pochodzący od słów MOdulate i DEModulate) jest to urządzenie które zamienia cyfrowe sygnały generowane przez komputer na sygnały analogowe i wysyła je w sieć telefoniczną. Podobny proces ma miejsce w przypadku odbierania danych z sieci, gdy sygnały analogowe są zamieniane na informację cyfrową. Mówiąc prościej modem wykorzystujemy aby połączyć komputer z Internetem za pośrednictwem linii telefonicznej. Modemy nowszych generacji (standard V.90) umożliwiają połączenie z maksymalną szybkością 56 kbps. W praktyce modem może łączyć się w zakresie 42-53 kbps w zależności od jakości łącza telefonicznego.

Modem dostępowy • urządzenie elektroniczne, którego zadaniem jest zamiana danych cyfrowych na analogowe sygnały elektryczne (modulacja) i na odwrót (demodulacja) tak, aby mogły być przesyłane i odbierane poprzez linię telefoniczną (a także łącze telewizji kablowej lub fale radiowe), • dzięki modemowi można łączyć ze sobą komputery i urządzenia, które dzieli znaczna odległość.

Karty sieciowe Karta sieciowa jest to urządzenie odpowiedzialne za wysyłanie i odbieranie danych w sieciach komputerowych. Głównym zadaniem karty sieciowej jest transmisja i rozszyfrowywanie informacji biegnących łączami komunikacyjnymi. Przesyłanie danych rozpoczyna się od uzgodnienia parametrów transmisji pomiędzy stacjami (prędkość, rozmiar pakietów itp). Następnie dane są przekształcane na sygnały elektryczne, kodowane, kompresowane i wysyłane do odbiorcy. Jego karta dokonuje ich deszyfracji i dekompresji. Karta odbiera i zamienia pakiety na bajty zrozumiałe dla procesora komputera.

Karty sieciowe Każda karta jest przystosowana tylko do jednego typu sieci (np. Ethernet.) i posiada unikalny w świecie numer (tzw. MAC Address), który ją identyfikuje. We współczesnych kartach adres ten można jednak zmieniać.

Karty mogą pracować z różnymi prędkościami. Obecnie standardem są karty sieciowe pracujące z prędkością 100Mbit.

Karta sieciowa (NIC-ang.Network Interface Connection)

NIC

Ethernet – adres - koncepcja ponumerować komputery sieci w sposób unikatowy 71

901

101

661

711

711

1221

561

981

711

71

7111

741

271

71

712

7891

1111

71

7

Panuje bałagan, ale nie przeszkadza to na poziomie LAN

Karty sieciowe

Ethernet - adres Adres tzw. MAC 6-bajtowy ciąg, np: 00:14:2A:1F:F3:BA (hex). Przypisany (teoretycznie) na stałe do karty sieciowej (w praktyce można go łatwo zmienić). Pierwsze trzy bajty przyznaje IEEE producentowi kart sieciowych, ostatnie trzy nadaje producent dowolnie. Teoretycznie unikatowy.

Bezprzewodowe punkty dostępowe (AP) dostarczają dostęp do sieci bezprzewodowym urządzeniom takim jak laptopy lub PDA. Bezprzewodowy punkt dostępu używa sygnału radiowego do komunikowania się z radiem w komputerach, PDA i innych bezprzewodowych punktów dostępu. Punkt dostępu ma ograniczony zasięg pokrycia. Duże sieci potrzebują kilku punktów dostępu aby zapewnić odpowiednie pokrycie. Podstawową funkcją PD jest konwersja ramek sieci bezprzewodowej na inny rodzaj ramek (zazwyczaj ramki Ethernetu).

Punkt dostępowy jest także mostem łączącym sieć bezprzewodową z siecią przewodową (najczęściej Ethernet). ma minimum dwa interfejsy: interfejs bezprzewodowy komunikujący się z sieciami standardu 802.11 oraz służący połączeniu PD z siecią przewodową.

Urządzenia wielofunkcyjne • to urządzenia sieciowe które posiadają więcej niż jedną funkcję. Jest to przydatne dla domowych użytkowników. Urządzenie wielofunkcyjne integruje przełącznik, router i bezprzewodowy punkt dostępu. Linksys 300N

Okablowanie Nośnikami transmisji w sieciach są: kable miedziane, światłowody, fale radiowe, mikrofale, podczerwień, światło laserowe. W konwencjonalnych sieciach kable są podstawowym medium łączącym komputery ze względu na ich niską cenę i łatwość instalowania. Przede wszystkim stosuje się kable miedziane ze względu na niską oporność, co sprawia, że sygnał może dotrzeć dalej.

Okablowanie – kabel koncentryczny Kabel koncentryczny jest zbudowany z rdzenia miedzianego otoczonego izolatorem. Ponieważ kabel koncentryczny jest droższy i zajmuje więcej miejsca w kanałach kablowych, został on wyparty przez nieekranową skrętke dla połączeń wewnątrz budynków i kable światłowodowe dla połączeń o większym zasięgu. Kabel koncentryczny jest relatywnie starym rozwiązaniem dającym małe możliwości rozbudowy a także małe prędkości (do 10 Mbit/s). Ponadto maksymalna długość segmentu sieci opartej o koncentryk to 185m

Kabel koncentryczny Technologia oparta na kablu koncentrycznym przechodzi do historii. Obarczona jest ona wieloma wadami, które powodują rezygnowanie z jej stosowania. Wyróżnia się dwa rodzaje kabla koncentrycznego: • Ethernet cienki – 10Base-2 (Thin Ethernet) oznaczenie kabla RG-58, o impedancji falowej 50 omów i grubości 1/4 ’’. • Ethernet gruby – 10Base-5 (Thick Ethernet) oznaczenie kabla RG-8 i RG-11, o impedancji falowej 50 omów i grubości 1/2 ’’. Praktycznie nieużywany, poza instalacjami w specjalnych celach. Zalety kabla koncentrycznego: ze względu na posiadaną ekranizację, jest mało wrażliwy na zakłócenia i szumy, posiada twardą osłonę, dzięki czemu jest bardziej odporny na uszkodzenia fizyczne.

Kabel koncentryczny Wady kabla koncentrycznego: - ograniczenie szybkości do 10Mbit, (?) - niewygodny sposób instalacji (duże łącza, terminatory, łączki T, duża grubość i niewielka elastyczność kabla), - słaba skalowalność (problemy z dołączeniem nowego komputera), - niska odporność na poważne awarie (przerwanie kabla unieruchamia dużą część sieci), - trudności przy lokalizowaniu usterki, • • • • • •

Źródło transmisji: Elektryczne Współpracujące topologie: 10Mb Ethernet Maksymalna długość segmentu: 185 m Minimalna długość kabla: 0,5 m Maksymalna liczba stacji: 30 na jeden segment kabla Maksymalna całkowita długość sieci: 925 m

Kabel koncentryczny

Kabel koncentryczny (koncentryk) składa się z zewnętrznej cylindrycznej osłony przewodzącej otaczającej pojedynczy, wewnętrzny przewód – te dwa przewodniki oddzielone są izolacją. W centrum kabla znajduję się pojedynczy przewód miedziany.

Zakończenia kabla koncentrycznego

Terminator

Zakończenia kabla koncentrycznego

Uziemienie

Zakończenia kabla koncentrycznego

Trójnik Końcówka T

Przykładowa sieć na cienkim koncentryku

Zastosowanie sieci koncentrycznej Sieć 10Base-2 jest technologią wychodzącą z użytku, jest przydatna w niektórych zastosowaniach. Stosowana w sieciach osiedlowych. W przypadku odległości pomiędzy blokami powyżej 100 m, wykorzystuje się przewód koncentryczny. Dodatkowo, kabel ten jest mocniejszy mechanicznie i bardziej odporny na warunki zewnętrzne, co ułatwia jego instalację na zewnątrz budynków. Ponadto w środowiskach o dużych szumach elektromagnetycznych.

Okablowanie – skrętka 1/2 Skrętka używana jest także w telefonii. Wyróżnia się dużą niezawodnością i niewielkimi kosztami realizacji sieci. Składa się z 4 par skręconych przewodów, umieszczonych we wspólnej osłonie. Aby zmniejszyć oddziaływanie par przewodów na siebie, są wspólnie skręcone. Istnieją 2 rodzaje tego typu kabla: · ekranowany (STP, FTP) · nieekranowany (UTP) Różnią się one tym, iż ekranowany posiada folie ekranującą, a pokrycie ochronne jest lepszej jakości, w efekcie zapewnia mniejsze straty transmisji i większą odporność na zakłócenia. Mimo to powszechnie stosuje się skrętkę UTP.

Okablowanie – skrętka 2/2 Sieć UTP buduje się w oparciu o topologię gwiazdy, wszystkie kable biegnące od stacji roboczych spotykają się w jednym centralnie położonym elemencie aktywnym zapewniającym wymianę sygnałów pomiędzy poszczególnymi urządzeniami w sieci. Taki układ pozwala na pracę LAN-u w przypadku uszkodzenia jednego z kabli. Do przyłączania stacji roboczych do koncentratora stosuje się czteroparowy kabel skręcany zakończony z obu stron wtykiem 8P8C (RJ-45). Skrętka powinna być prawidłowo zakończona w końcówkach 8P8C (RJ-45). Maksymalna odległość od switch’a lub hub’a wynosi 100m więcej informacji można uzyskać pod adresem: http://ethernet.internetdsl.pl/podstawy/utp.html

Elektryczne parametry skrętki • Impedancja falowa; • Tłumienie; • Propagacja sygnału — (ang. NVP (Nominal Velocity of Propagation)) prędkość propagacji impulsu elektrycznego; • Rezystancja stałoprądowa;

Rodzaje skrętki Wyróżnia się skrętkę nieekranowaną (U/UTP), ekranowaną folią (posiadającą dodatkowe płaszcze z folii) (F/UTP i U/FTP) oraz metalowej siatki (SF/UTP, S/FTP i SF/FTP).

Rodzaje skrętki Norma ISO/IEC 11801:2002 opisuje sposób oznaczania kabli. Norma mówi, że kable powinny posiadać opis w składni xx/yyTP, gdzie yy-opisuje pojedynczą parę kabla (np. UTP – para nieekranowana), a oznaczenie xx odnosi się do całości kabla.

Przyjmowane przez xx i yy oznaczenia to: • U – nieekranowane (ang. unshielded) • F – ekranowane folią (ang. foiled) • S – ekranowane siatką (ang. shielded) • SF – ekranowane folią i siatką

Rodzaje skrętki Spotykane konstrukcje kabli • U/UTP (dawniej UTP) – skrętka nieekranowana • F/UTP (dawniej FTP) – skrętka foliowana • U/FTP – skrętka z każdą parą w osobnym ekranie z folii. • F/FTP – skrętka z każdą parą w osobnym ekranie z folii dodatkowo w ekranie z folii • SF/UTP (dawniej STP) – skrętka ekranowana folią i siatką • S/FTP (dawniej SFTP) – skrętka z każdą parą foliowaną dodatkowo w ekranie z siatki • SF/FTP (dawniej S-STP) – skrętka z każdą parą foliowaną dodatkowo w ekranie z folii i siatki

Rodzaje skrętki • nieekranowana (U/UTP) 4-parowa o różnej długości skręcenia

Rodzaje skrętki • ekranowana folią (F/UTP) 4-parowa

Media transmisyjne Kable UTP • Skrętka 4-pary, CAT5-UTP - linka • śr. żyły wew. [ mm]: 0.60 • śr. zewnętrzna [ mm]: 5.55 • ciężar [kg/1km] 35 • Tłumienność [db/100m] dla f=100MHz : 27.5

Media transmisyjne Kable UTP • kabel wykonany ze skręconych, nieekranowanych przewodów • skręcanie przewodów ze splotem 1 zwój na 16-10 cm chroni transmisję przed oddziaływaniem (interferencją) otoczenia.

Media transmisyjne Kable UTP • skrętkę powszechnie stosuje się w sieciach telefonicznych i komputerowych. • przy przesyłaniu sygnałów cyfrowych za pomocą skrętki UTP uzyskuje się przepływności do 100 Mb/s (kategoria 5), a takie1000 Mb/s technologii Gigabit Ethernet.

Kabel skrętka 10BaseT -

skrętka nieekranowana (UTP – Unshielded Twisted-pair)

Media transmisyjne Kable FTP • Skrętka 4-pary, ekranowana CAT5-FTP – drut/linka • śr. żyły wew. [ mm]: 0.51/0.48 • śr. zewnętrzna [ mm]: 6.00 /5.40 • ciężar [kg/1km] 42/33 • Tłumienność [db/100m] dla f=100MHz : 22/27.5

Media transmisyjne Kable FTP (ang. Foiled Twisted Pair) skrętka foliowana • skrętka ekranowaną za pomoca folii z przewodem uziemiającym. • przeznaczona główne do budowy sieci komputerowych (Ethernet, Token Ring) o długości nawet kilku kilometrów.

Media transmisyjne Kable FTP (ang. Foiled Twisted Pair) skrętka foliowana • stosowana również na krótszych dystansach w sieciach standardu Gigabit Etrernet (1 Gb/s) z wykorzystaniem wszystkich czterech par okablowania miedzianego piątej kategorii.

Kabel skrętka 10BaseT - skrętka foliowana (FTP – Foil Twisted-pair) zwany tez ScTP

Kabel skrętka 10BaseT W użyciu są trzy rodzaje skrętki: - skrętka ekranowana (STP – Shielded Twisted-pair)

Media transmisyjne Wtyk 8P8C (RJ-45)

klips

Końcówki skrętki 8P8C (RJ-45)

Krosowany

Prosty

Wykorzystywane są przewody zielony, pomarańczowy, biało – zielony, biało – pomarańczowy.

Media transmisyjne

Wtyk 8P8C (RJ-45) • TIA/EIA 568B – zalecana przez MOLEX

• TIA/EIA 568A 568a----568b = „k r o s”

Media transmisyjne

Kable krosowe

Kabel skrętka

Zalety skrętki: - jest najtańszym medium transmisji (jeśli chodzi o cenę metra, bez uwzględniania dodatkowych urządzeń), - wysoka prędkość transmisji (do 1000Gb/s), - łatwe diagnozowanie uszkodzeń, - łatwa instalacja, - odporność na poważne awarie (przerwanie kabla unieruchamia najczęściej tylko jeden komputer), - jest akceptowana przez wiele rodzajów sieci, Wady skrętki: - niższa długość odcinka kabla niż w innych mediach stosowanych w Ethernecie, - mała odporność na zakłócenia (skrętki nie ekranowanej), - niska odporność na uszkodzenia mechaniczne – konieczne jest instalowanie specjalnych listew naściennych itp.

Kabel skrętka Współpracujące topologie: 10Mb, 100Mb i 1Gb Ethernet, FDDI, ATM Maksymalna długość kabla: 100 m Dla szybkości 100Mb/s istnieją dwa różne media: • 100Base-TX - skrętka kategorii 5, wykorzystane 2 pary (tak jak w 10Base-T). 100Base-T4 - skrętka kategorii 5, wykorzystane 4 pary. Dla szybkości 1000Mb/s została przewidziana również skrętka kategorii 5 wykorzystująca wszystkie 4 pary. W przypadku wykorzystania skrętki w środowiskach o dużych szumach elektromagnetycznych, stosuje się ekranowany kabel skręcany (STP). Zbudowany jest on z czterech skręcanych ze sobą par przewodów miedzianych, otoczonych ekranującą siatką lub folią i umieszczonych w izolacyjnej osłonie.

Kabel skrętka 1000Base-T – standard sieci Ethernet o przepływności 1 Gb/s. Oparta na nim sieć wykorzystuje jako medium skrętkę miedzianą UTP co najmniej Cat5 zakończonej złączem RJ-45, a jej zasięg wynosi 100 m. 1000Base-T wykorzystuje wszystkie 4 pary skrętki, jednocześnie nadając i odbierając sygnał na każdej parze, dzięki czemu możliwy jest full-duplex w obrębie jednej pary, tzw. dual-duplex. W celu osiągnięcia tak wysokiej przepływności zastosowano czterowymiarowe kodowanie 4D-PAM5.

Kategorie skrętki wg europejskiej normy EN 50171: • klasa A – realizacja usług telefonicznych z pasmem częstotliwości do 100 kHz; • klasa B – okablowanie dla aplikacji głosowych i usług terminalowych z pasmem częstotliwości do 4 MHz; • klasa C (kategoria 3) – obejmuje typowe techniki sieci LAN wykorzystujące pasmo częstotliwości do 16 MHz • klasa D (kategoria 5) – dla szybkich sieci lokalnych, obejmuje aplikacje wykorzystujące pasmo częstotliwości do 100 MHz; • klasa E (kategoria 6) – rozszerzenie ISO/IEC 11801/TlA wprowadzone w 1999, obejmuje okablowanie, którego wymagania pasma są do częstotliwości 250 MHz (przepustowość rzędu 200 Mb/s). Przewiduje ono implementację Gigabit Ethernetu (4x 250 MHz = 1 GHz) i transmisji ATM 622 Mb/s;

Kategorie skrętki wg europejskiej normy EN 50171: • klasa EA (kategoria 6A) – wprowadzona wraz z klasą FA przez ISO/IEC 11801 2002:2 Poprawka 1. Obejmuje pasmo do częstotliwości 500 MHz; • klasa F (kategoria 7) – opisana w ISO/IEC 11801 2002:2. Możliwa jest realizacja aplikacji wykorzystujących pasmo do 600 MHz. Różni się ona od poprzednich klas stosowaniem kabli typu S/FTP (każda para w ekranie plus ekran obejmujący cztery pary) łączonych ekranowanymi złączami. Dla tej klasy okablowania jest możliwa realizacja systemów transmisji danych z prędkościami przekraczającymi 1 Gb/s; • klasa FA (kategoria 7A) – wprowadzona przez ISO/IEC 11801 2002:2 Poprawka 1. Obejmuje pasmo do częstotliwości 1000 MHz;

Okablowanie – światłowód (1/2) medium stosowanym do transmisji danych w sieciach LAN jest światłowód (Fiber Optic Cable). Początki stosowania światłowodu w sieciach Ethernet sięgają roku 1993. Jest on stosowany jako rdzeń sieci ze względu na bardzo duży zasięg oraz bardzo dużą maksymalną przepustowość. Jego wadą jest cena.

Światłowód jest wykonany ze szkła kwarcowego, składa się z rdzenia (złożonego z jednego lub wielu włókien), okrywającego go płaszcza oraz warstwy ochronnej.

Okablowanie – światłowód (2/2) Transmisja światłowodowa polega na przepuszczeniu przez szklane włókno wiązki światła generowanej przez diodę lub laser. Wiązka ta to zakodowana informacja binarna, rozkodowywana następnie przez fotodekoder na końcu kabla. Światłowód w przeciwieństwie do kabli miedzianych, nie wytwarza pola elektromagnetycznego, co uniemożliwia podsłuch transmisji.

Media transmisyjne Światłowód • do transmisji danych wykorzystywana jest odpowiednio modulowana wiązka światła (zapobiega zniekształceniom sygnału), • możliwa jest teoretyczna transmisja danych do 3 Tb/s, a przepływ danych jest zabezpieczony przed niepowołanym dostępem (nie emitują zewnętrznego pola elektromagnetycznego)

Światłowód Budowa światłowodu 1.Włókno optyczne, złożone z dwóch rodzajów szkła o różnych współczynnikach załamania (Refraction Index): - cześć środkowa – rdzeń (Core), najczęściej o średnicy 62,5 um (rzadziej 50um) - część zewnętrzną – płaszcz zewnętrzny (Cladding), o średnicy 125 um; 2. Warstwa akrylowa 3. Tuba – izolacja o średnicy 900 um. 4. Oplot kewlarowy. W łó k n a w z m a c n ia ą j c e P a ł s z c z 5. Izolacja zewnętrzna.

R d z e

K o s z u k l a z e w n ę trz n a

Światłowód Stosowane typy światłowodów: Jednomodalny Single Mode Fibers (SMF) – nazywany jest także osiowym, ponieważ światło wędruje po osi kabla. Do 10 Gb/s. Głównie do sieci WAN. Wielomodalny MMF (multi-mode optical fibers) – fale światła wchodzą do szklanego kanału pod różnymi kątami i nie wędrują osiowo, co oznacza, że stale odbijają się od ścian szklanej rurki. Głównie sieci LAN.

Media transmisyjne

Światłowód jednomodowy

• mała średnica rdzenia (4-10 mm) ogranicza możliwość jednoczesnego wprowadzenia do wnętrza włókna tylko pojedynczej wiązki światła. • sygnał wyjściowy charakteryzuje się niemal identycznym natężeniem impulsu optycznego oraz zbliżonym do wejściowego rozkładem natężenia pola optycznego.

Media transmisyjne

Światłowód wielomodowy skokowy • pozwala na jednoczesny przesył kilku pakietów danych (wiązek światła). • w rdzeniu o średnicy 50-1000 mm ze względu na występowanie niekorzystnego zjawiska dyspersji, sygnał wejściowy ulega rozmyciu na wyjściu, a im dłuższy dystans ma światło do pokonania tym zaburzenie sygnału jest większe.

Media transmisyjne

Światłowód wielomodowy gradientowy • Aby zminimalizować rozmycie impulsu wyjściowego, stosuje się czasem światłowody wielomodowe z gradientowym współczynnikiem załamania światła.

Standardy transmisji światłowodowych

• Transmisja za pomocą światłowodu wymaga najczęściej, przynajmniej dwóch kabli. Jeden do transmisji a drugi do odbierania danych. Do standardowej karty sieciowej podłącza się je poprzez konwerter nośników, do którego z jednej strony dochodzą oba połączenia światłowodu, a do drugiej gniazdo RJ-45 (dawniej częściej spotykane AUI – wtedy to urządzenie nazywa się transceiver). Najczęściej w tej technologii używa się kabla wielomodowego MMF (multi-mode fiber). Transmisja typu full-duplex, w trybie tym możliwe są połączenia dłuższe niż 2000 m, ponieważ nie grają w tym momencie roli ograniczenia standardu CSMA/CD związane ze szczeliną czasową. Przy zastosowanych dobrej jakości światłowodach i transceiverach możliwe jest nawet osiągnięcie 5 km. Standard 10Base-FL jest idealny do połączeń pomiędzy oddalonymi od siebie budynkami danej firmy. Połączenia takie są zupełnie odporne na zakłócenia elektromagnetyczne.

Standardy transmisji światłowodowych • 10Base-FL – transmisja 10Mb/s. • 100Base-FX – transmisja 100Mb/s. • 1000Base-LX – transmisja 1000Mb/s, laser długofalowy – ok. 1300nm • 1000Base-SX – transmisja 1000Mb/s, laser krótkofalowy – ok. 850nm

Standardy transmisji optycznej

Standardy transmisji optycznej Standard wersji Ethernetu zawiera trzy podstawowe składowe świadczące o rodzaju transmisji: • 100, 1000, 10G – szybkość transmisji Base – metoda sygnalizacji (słowo „Base” informuje, że podczas transmisji zostaje wykorzystana cała szerokość pasma medium transmisyjnego; Oznaczenia literowe – medium/zasięg • F – światłowód • T – skrętka nieekranowana; • X – transmisja po jednej parze w każdą stronę; • S – długość fali (850 nm) w światłowodzie wielomodowym; • L – długość fali (1310 nm) w światłowodzie jednomodowym lub/i wielomodowym; • E – długość fali (1550 nm) w światłowodzie jednomodowym; • 4 – transmisja w technice WDM na czterech długościach fali w pojedynczej parze kabli światłowodowych; • R – kodowanie 66B w technice 10 Gb/s;

Łączniki światłowodowe.

Media transmisyjne

Gniazda...listwy

Listwy montażowe

patchpanele

Media transmisyjne Rama montażowa

Szafa montażowa

Sieci bezprzewodowe Jak pracuje sieć bezprzewodowa

Sieć bezprzewodowa używa fal elektromagnetycznych (radiowych lub podczerwonych) do przesyłania informacji z jednego punktu do drugiego bez użycia medium fizycznego. Transmitowane dane są nakładane na nośnik radiowy tak aby mogły być dokładnie odczytane w punkcie odbioru. Wiele radiowych nośników może współistnieć w tym samym miejscu o tym samym czasie bez wzajemnej interferencji, jeśli fale radiowe są transmitowane na różnych częstotliwościach. W celu odczytania danych, odbiornik radiowy dostraja się do jednej częstotliwości i odrzuca wszystkie pozostałe.

Sieci bezprzewodowe W typowej konfiguracji bezprzewodowej, urządzenie nadawczo/odbiorcze, zwane punktem dostępowym, łączy się z siecią kablową z użyciem standardowego okablowania. Punkt dostępowy odbiera, buforuje i transmituje dane pomiędzy siecią bezprzewodową i siecią kablową. Pojedynczy punkt dostępowy może obsługiwać małą grupę użytkowników i może funkcjonować w zasięgu od 50 do 30 000 metrów.

Sieci bezprzewodowe Użytkownicy korzystają z sieci bezprzewodowej za pomocą bezprzewodowych kart sieciowych, które występują jako: • karty PC Card w komputerach przenośnych i podręcznych, • karty sieciowe WLAN • zintegrowane urządzenia w komputerach podręcznych. Karty bezprzewodowe ustanawiają interfejs pomiędzy systemem sieciowym klienta a falami radiowymi poprzez antenę. Natura połączenia radiowego jest "przeźroczysta" dla sieciowego systemu operacyjnego.

Konfiguracje Opcja ta pozwala na dołączenie kilku WAPów do sieci strukturalnej, których zadaniem jest pozwolić na dostęp do sieci użytkownikom z kartami bezprzewodowymi.

Wystepuje automatyczne przełączenie użytkownika zalogowanego do sieci z jednego punktu dostępowego do drugiego w momencie przemieszczania się użytkownika bez potrzeby przelogowywania się. (roaming)

Konfiguracje

Pozwala połączyć bezpośrednio dwa niezależne komputery lub dwie sieci komputerowe ze sobą (np. te które znajdują się w sąsiednich budynkach lub już istniejące sieci osiedlowe)

Konfiguracje

Jest to tzw. sieć tymczasowa – nie posiadająca elementów stałych, zazwyczaj składająca się z pewnej liczby komputerów przenośnych, które mogą wymieniać między sobą informacje. Sieci takie buduje się zazwyczaj np. na potrzeby konferencji.

Urządzenia Karta sieciowa bezprzewodowa

bezprzewodowa karta sieciowa ze złączem PCI.

Zasięg dla anten wbudowanych 300m Transfer danych 11, 5.5, 2, 1Mbps

Norma 802.11 Norma 802.11 została zatwierdzona przez IEEE we wrześniu 1999. Zapewnia ona transmisje do 11 Mb/s w pasmie 2,4 MHz. Podobnie jak w innych systemach bezprzewodowych autorzy zdefiniowali tylko dwie najniższe warstwy odpowiadające OSI: fizyczną i łącza wraz z podwarstwą MAC.

W normie tej zdefiniowano również dwa podstawowe składniki: komputer osobisty lub notebook wraz z kartą sieciową oraz punkt dostępu - AP (Access Point), który funkcjonuje jak most między bezprzewodowymi stacjami lub między stacjami a systemem dystrybucyjnym, czyli siecią przewodową. Dwiema najważniejszymi funkcjami podwarstwy MAC są: CRC (Cyclic Redundancy Check) i fragmentacja pakietów. Dzięki tej drugiej funkcji duże pakiety mogą być wysyłane w mniejszych fragmentach. Ma to dwie zalety. Pierwsza polega na zredukowaniu retransmisji pakietów prawdopodobieństwo uszkodzenia pakietu wzrasta wraz ze wzrostem jego długości. Druga korzyść: w razie błędu węzeł musi dokonać retransmisji tylko niewielkiego fragmentu całości, co jest dużo szybsze.

Urządzenia Punkt dostępowy WAP (Wireless Access Point) • pracuje w paśmie 2.4GHz • transfer do 11Mbps, CSMA/CA • zasięg do 260 metrów (dla anten wbudowanych) • łatwa konfiguracja zdalna przez przeglądarkę www, oprogramowanie lub telnet • bezpieczeństwo zapewnia wbudowany klucz kodowania transmisji danych

Urządzenia Antena dookólna

Częstotliwość pracy 2400÷2500 MHz Polaryzacja pionowa Kąt promieniowania w płaszczyźnie poziomej 360° Kąt promieniowania w płaszczyźnie pionowej 4°

Urządzenia Antena kierunkowa (paraboliczna)

Częstotliwość pracy 2400÷2500 MHz Kąt promieniowania w płaszczyźnie poziomej 8° Kąt promieniowania w płaszczyźnie pionowej 10° Wymiary czasza 850x850mm Odporność na wiatr 180 km/h

Zagrożenia przy używaniu przewodów i obcinaczy do kabli • OSTRZEŻENIE: Podczas pracy z kablami, zawsze noś okulary ochronne. Nigdy nie dotykaj końcówek wszelkiego rodzaju kabli bezpośrednio ręką. • Zagrożenia podczas pracy z kablami miedzianymi Kable miedziane mogą być również niebezpieczne dla obsługi. Podczas cięcia miedzianego kabla, małe odłamki miedzi mogą nakłuć lub przeciąć skórę. Małe kawałki podczas cięcia mogą często wyskoczyć w powietrze. Pamiętaj, aby zawsze nosić okulary ochronne podczas cięcia wszelkiego rodzaju kabli.

Zagrożenia przy używaniu przewodów i obcinaczy do kabli • Tnące i nacinające narzędzia użyte do naprawy lub zakończenia kabli miedzianych mogą być niebezpieczne, jeżeli nie są wykorzystywane prawidłowo. Zapoznaj się z dokumentacją, która jest dołączona do narzędzi. Nabierz praktyki na kawałku kabla i poproś doświadczonego instalatora o pomoc jeśli jej potrzebujesz. Pamiętaj, że miedziany kabel prowadzi prąd elektryczny. Usterka wyposażenia, elektryczności statyczna lub piorun może wywołać skok energii nawet jeśli kabel jest odłączony. W razie wątpliwości należy sprawdzić kabel podczas pracy, przy użyciu prostego woltomierza, przed dotknięciem go.

Koniec