występowanie problemów ze snem u dzieci z mózgowym

ANNALES ACADEMIAE MEDICAE STETINENSIS ROCZNIKI POMORSKIEJ AKADEMII MEDYCZNEJ W SZCZECINIE 2008, 54, 2, 59–64

MARCIN ŻAROWSKI, EWA MOJS1, EWA GAJEWSKA 2, BARBARA STEINBORN, WŁODZIMIERZ SAMBORSKI2

WYSTĘPOWANIE PROBLEMÓW ZE SNEM U DZIECI Z MÓZGOWYM PORAŻENIEM DZIECIĘCYM – WYNIKI WSTĘPNE PREVALENCE OF SLEEP PROBLEMS IN CHILDREN WITH CEREBRAL PALSY. PRELIMINARY STUDY Katedra i Klinika Neurologii Wieku Rozwojowego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu ul. Przybyszewskiego 49, 60-355 Poznań Kierownik: dr hab. n. med. Barbara Steinborn 1

2

Zakład Organizacji i Zarządzania Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu ul. Smoluchowskiego 11, 60-179 Poznań Kierownik: dr hab. n. hum., prof. UM Maria Danuta Głowacka

Katedra i Klinika Fizjoterapii, Reumatologii i Rehabilitacji Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu ul. 28 Czerwca 1956 roku 135/147, 61-545 Poznań Kierownik: prof. dr hab. n. med. Włodzimierz Samborski

Summary Purpose: The study is conducted to examine the sleep habits and sleep disorders in children and adolescents with cerebral palsy (CP). Materials and methods: Sixty-one children and adolescents with diagnosis of CP were investigated via own questionnaires in Department of Developmental Neurology Poznan University of Medical Sciences. The test results of study group were compared to the data of control group (CG) composed of healthy children. Results: In our study 51.9% (27) children had a time of falling asleep longer than 20 minutes, in CG, only 35.0% it was statistically significant difference. 52.5% children with CP slept with somebody in the bed, 82% of children slept in shared bedrooms with family, almost 43% children with CP fell asleep in parent’s presence. The day naps were observed in 49.2% of CP children, 27.7% of healthy. All differences were significant. The most frequent reported sleep disorders in parasomnia symptoms study group were bruxism 32.8% (in CG 16.0%); legs movement 29.5% (in CG 5.1%); nocturnal enuresis 24.6% (in CG 6.3%) and sleep breathing disorder symptoms like snoring 36.1% in CP group (19.7% in CG) and breathing pauses 14.8% (2.3% in CG). Conclusions: Sleep habits in children with CP were significantly different form sleep habits in CG. The preva-

lence of sleep disorders symptoms like: snoring, breathing pauses, bruxism, nocturnal enuresis and awaking from night sleep was higher in CP group than in CG. The additional research on larger group of patients with CP is needed to correlate the prevalence of sleep disorder symptoms with motor impairment, Gross Motor Function Classification System (GMFCS) level and epilepsy. K e y w o r d s: cerebral palsy – sleep disorders – sleep habits – children.

Streszczenie Wstęp: Celem badania było określenie, jakie jest rozpowszechnienie problemów ze snem u dzieci i młodzieży z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD). Materiał i metody: W badaniu uczestniczyło 61 dzieci z MPD. Badanie prowadzone było w Katedrze i Klinice Neurologii Wieku Rozwojowego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Rodzice dzieci wypełniali kwestionariusz dotyczący zaburzeń snu. Uzyskane w badaniu wyniki porównywano z grupą kontrolną zdrowych dzieci z poznańskich szkół i przedszkoli. Wyniki: W grupie badanej (GB) 51,9% (27) dzieci miało czas zasypiania > 20 min, natomiast w grupie kontrolnej (GK)

60

MARCIN ŻAROWSKI, EWA MOJS, EWA GAJEWSKA, BARBARA STEINBORN, WŁODZIMIERZ SAMBORSKI

35,0%; różnica ta jest istotna statystycznie. W GB około 52% dzieci śpi w jednym łóżku z członkiem rodziny, a 82% we wspólnej sypialni, prawie 43% zasypia w obecności rodziców. Drzemki w ciągu dnia są częściej obserwowane w GB i wynoszą 49,2%, natomiast w GK 27,7%. Różnice te są istotne statystycznie. Najczęściej zgłaszane objawy z grupy parasomni to bruksizm 32,8% (w GK 16,0%); ruchy kończyn 29,5% (w GK 5,1%); moczenie nocne 24,6% (w GK 6,3%), a z grupy zaburzeń oddychania podczas snu: chrapanie 36,1% (19,7% w GK) i przerwy w oddychaniu 14,8% (2,3% w GK). Wnioski: Nawyki związane ze snem są inne w grupie dzieci z MPD. Rozpowszechnienie objawów zaburzeń snu, takich jak: chrapanie, przerwy w oddychaniu, bruksizm, moczenie nocne i wybudzenia ze snu nocnego, jest większe w grupie dzieci z MPD. Konieczne jest dalsze prowadzenie badania mającego na celu zwiększenie liczebności grupy badanej i dalszy jej podział w zależności od postaci MPD oraz współistnienia padaczki. W dalszym etapie należy także dokonać korelacji występowania objawów zaburzeń snu z wynikami uzyskiwanymi przez pacjentów w Gross Motor Function Classification System (GMFCS). H a s ł a: mózgowe porażenie dziecięce – zaburzenia snu – nawyki związane ze snem – dzieci.

Wstęp Zaburzenia snu są zjawiskiem często występującym u dzieci i młodzieży. Stanowią one poważny problem dla rodziców i opiekunów, szczególnie gdy pojawiają się nieprawidłowości ciągłości snu nocnego [1]. Zjawiska te mogą wpływać na jakość snu pozostałych osób w rodzinie [1, 2]. Można stwierdzić, że poznanie i terapia zaburzeń snu u dzieci ma wpływ na funkcjonowanie całej rodziny. Obecnie znacznie wzrosło zainteresowanie wszystkimi aspektami snu. Wyrazem tego jest powstanie nowej dziedziny wiedzy, którą jest somnologia, a także dynamiczny rozwój medycyny snu, jako nowej dyscypliny nauk medycznych [3]. W 2005 r. American Academy of Sleep Medicine opublikowała nową wersje klasyfikacji (ICSD-2), w której zgodnie z oczekiwaniami specjalistów wyodrębniono 8 podstawowych kategorii: • bezsenność, • zaburzenia oddychania podczas snu, • nadmierna senność pochodzenia centralnego, • zaburzenia rytmu okołodobowego, • parasomnie, • izolowane objawy, warianty normy i nierozwiązane kwestie, • zaburzenia ruchowe podczas snu, • inne zaburzenia snu [4]. Klasyfikacja ta w pełni opisuje współczesne poglądy na problematykę zaburzeń snu i w najbliższym czasie należy spodziewać się jej powszechnego stosowania.

Obecnie coraz częściej pojawia się pogląd, że w części przypadków zaburzeń snu u dzieci diagnostyka i terapia na poziomie lekarza pierwszego kontaktu jest niepraktyczna lub wręcz niemożliwa do przeprowadzenia. Wymaga ona interdyscyplinarnego podejścia w specjalistycznych klinikach snu [5, 6, 7]. Wydaje się, że takie multidyscyplinarne podejście i zespół składający się pediatrów, psychiatrów, neurologów, psychologów i laryngologów może zapewnić profesjonalną diagnostykę i terapię zaburzeń snu u dzieci [5, 6, 8]. Większość przypadków nie stwarza jednak problemów diagnostycznych, a prawidłowo zebrany wywiad i badanie pediatryczne wystarcza do postawienia rozpoznania [2], a konsekwentne wprowadzanie zasad higieny snu stanowi podstawę skutecznej terapii. Wzorzec snu zmienia się od okresu płodowego do osiągnięcia dojrzałości i ma to duże znaczenie dla zrozumienia zaburzeń, które mogą mu towarzyszyć. Już u płodu oraz noworodków opisywane są cykliczne epizody spokojnego i aktywnego snu [9, 10]. U niemowląt 24-godz. rytm dobowy nie jest jeszcze obecny, a do 6. miesiąca życia sen REM i NREM rozkłada się równomiernie [1]. Od 6. miesiąca epizody snu REM skracają się w drugiej części nocy, dochodząc stopniowo do wzorca obowiązującego u dorosłych [9]. Sen REM u dorosłych zajmuje tylko ok. 25% ogólnego czasu snu [11]. Wpływu czynników psychologicznych i nawyków związanych ze snem na występowanie zaburzeń snu nie sposób przecenić. Należy zwrócić uwagę, że zgłaszane przez rodziców problemy ze snem u dzieci mogą być wykładnikiem problemów psychologicznych i socjoekonomicznych rodziny [12]. Poważnym problemem wpływającym na jakość snu małych dzieci jest wpływ zachowań rodziców, a głównie matki. Dowiedziono, że zaburzenia snu u dzieci w wieku 6–24 miesięcy występują w 15–35% przypadków i są w powiązane z depresją u matki lub jej złym samopoczuciem [2, 12, 13]. Występowanie zaburzeń snu ma niewątpliwy związek z sytuacją rodzinną dziecka [8, 14]. Mózgowe porażenie dziecięce (MPD) jako przewlekły zespół chorobowy może wpływać zarówno bezpośrednio na sen dziecka, jak i pośrednio poprzez nieprawidłowe postawy rodziców. Objawy związane z MPD takie jak spastyka, padaczka, opóźnienie rozwoju psychoruchowego czy trudność w zmianie pozycji podczas snu, mają niewątpliwy wpływ na występowanie problemów ze snem. Również reakcja rodziców na przewlekłą chorobę przybiera często formę nadopiekuńczości może, poprzez kształtowanie nieprawidłowych nawyków związanych ze snem i zasypianiem, powodować narastanie problemów ze snem. Problemy ze snem są często zgłaszane przez rodziców dzieci z MPD, jednak w piśmiennictwie można znaleźć tylko kilka pozycji zajmujących się zagadnieniem związków występowania zaburzeń snu i MPD [15]. Celem badania było określenie, jakie jest rozpowszechnienie problemów ze snem u dzieci i młodzieży z MPD oraz jaki jest wpływ choroby na występowanie zaburzeń snu.

WYSTĘPOWANIE PROBLEMÓW ZE SNEM U DZIECI Z MÓZGOWYM PORAŻENIEM DZIECIĘCYM

W tym celu przeprowadzono badanie ankietowe, którym objęto dzieci i młodzież z MPD, a wyniki porównywane z grupą kontrolną.

Materiał i metody W badaniu uczestniczyło 61 dzieci z MPD. Rozpoznanie MPD zostało ustalone przez neurologów dziecięcych przed rozpoczęciem badania. Badanie prowadzone było w Katedrze i Klinice Neurologii Wieku Rozwojowego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Podczas pobytu w klinice rodzice dzieci wypełniali kwestionariusz dotyczący zaburzeń snu. Wykorzystany w badaniu kwestionariusz jest autorskim kwestionariuszem wykorzystywanym do badania problemów ze snem u dzieci i młodzieży. W pierwszej sekcji zbierane są dane demograficzne, takie jak wiek, płeć, poziom edukacji, szkoła, do której uczęszcza dziecko, subiektywna ocena stanu zdrowia, a także liczba rodzeństwa. Większość pytań dotyczących snu dziecka wymaga odpowiedzi przez zaznaczenie odpowiedniego pola tak/nie. Kolejne sekcje to pytania dotyczące nawyków związanych ze snem (np. spania we wspólnym łóżku, spania we wspólnym pokoju, obecności rodzica podczas zasypiania, oglądania telewizji czy słuchania muzyki podczas zasypiania) oraz problemów ze snem (nocne wybudzenia, chrapanie, przerwy w oddychaniu, bruksizm, somnambulizm, mówienie przez sen, moczenie nocne, lęki nocne, koszmary senne) i ich konsekwencji w ciągu dnia (zmęczenie, senność, drzemki w ciągu dnia, opór przed udaniem się do łóżka). Za pomocą kwestionariusza zbierane były również dane dotyczące godziny udawania się na spoczynek i wstawania z łóżka oraz czasu koniecznego do zaśnięcia, a także dane dotyczące problemów ze snem występujących w rodzinie dziecka. Ankieta ta wykorzystywana była między innymi w badaniach problemów ze snem u dzieci z bólami głowy czy też innymi objawami neurologicznymi [16]. Uzyskane w badaniu wyniki porównywano z grupą kontrolną obejmującą 300 zdrowych dzieci wybranych losowo z poznańskich szkół i przedszkoli. Do większości analiz statystycznych użyto testów χ2, w przypadku czasu snu nocnego i czasu koniecznego do zaśnięcia wykorzystano test U Manna–Whitneya. Wszystkie

analizy statystyczne wykonano za pomocą Statistical Program for the Social Sciences (SPSS) for Windows, a za wyniki statystycznie istotne uznano przy p < 0,05. Charakterystyka grupy Do grupy badanej (GB) zaliczono 33 dziewczęta i 28 chłopców, w wieku 1–18 lat. Średnia wieku w GB wynosiła 9,3 ± 4,4 lat. W grupie kontrolnej (GK) znalazło się odpowiednio 159 dziewcząt i 141 chłopców, a średnia wieku wynosiła 10,0 ± 4,6 lat. Na potrzeby badania stworzono 4 grupy wiekowe odpowiadające obowiązującym poziomom edukacyjnym: przedszkolna (do 6. r. ż.) – 23,0% (w GK – 27,7%), szkoła podstawowa (7–12 lat) – 43,3% (w GK – 38,3%), gimnazjalna (13–15 lat) – 18,0% (w GK – 7,7%) i ponadgimnazjalna (15–18 lat) – 14,8% (w GK – 26,3%). Charakterystykę grupy badanej przedstawiono w tabeli 1. W grupie badanej 78,7% rodziców oceniało stan zdrowia swoich dzieci jako bardzo bobry, dobry lub średni, a 21,3% jako raczej zły lub zły. W GB najczęściej zgłaszano współistnienie MPD z padaczką i bólami głowy.

Wyniki Czas trwania snu nocnego Średni czas trwania snu nocnego w GB wynosił 10,6 ± 1,3 h, a w grupie kontrolnej 9,9 ± 1,4 h. Różnice pomiędzy średnim czasem snu nocnego w obu grupach nie były istotne statystycznie. W poszczególnych grupach wiekowych największe różnice obserwowano w grupie ponadgimnazjalnej: w GB 10,3 h vs 8,5 h w GK. Różnica ta była istotna statystycznie przy p < 0,05. Średni czas snu nocnego w poszczególnych grupach przedstawiono w tabeli 2. Zasypianie Średni czas zasypiania wynosił w GB wynosił ok. 33 min i wahał się 5–180 min. Był on najdłuższy w grupie przedszkolnej – 58 min, a najkrótszy w grupie gimnazjalnej – 19 min. Różnice pomiędzy średnim czasem zasypiania w GB i GK (zarówno w całych grupach, jak i w poszczególnych grupach wiekowych) nie były istotne statystycznie.

T a b e l a 1. Charakterystyka grupy badanej T a b l e 1. The study group characteristic

Parametry / Parameters Cała grupa / Whole group Przedszkolna / Preschool Szkoła podstawowa / Primary school Gimnazjalna / Secondary school Ponadgimnazjalna / Post-secondary school SD – odchylenie standardowe / standard deviation

61

n

%

61 14 27 11 9

100,0 23,0 43,3 18,0 14,8

Wiek / Age średnia SD mean 9,3 4,4 4,4 1,6 9,7 1,6 13,7 0,7 17,4 1,1

Płeć / Gender dziewczęta chłopcy girls boys 33 28 6 8 17 10 5 6 5 4

62

MARCIN ŻAROWSKI, EWA MOJS, EWA GAJEWSKA, BARBARA STEINBORN, WŁODZIMIERZ SAMBORSKI T a b e l a 2. Średni czas trwania snu nocnego (w godzinach) T a b l e 2. The average time of total sleep duration (in hours)

Parametry / Parameters Cała grupa / Whole group Przedszkolna / Preschool Szkoła podstawowa Primary school Gimnazjalna Secondary school Ponadgimnazjalna Post-secondary school

GB średnia SD average 10,6 1,3 11,0 1,2

GK średnia SD average 9,9 1,4 10,9 1,2

10,4

1,3

10,0

0,9

10,6

1,2

9,9

0,7

10,3

1,5

8,5

1,3

GB – grupa badana / examined group; GK – grupa kontrolna / control group; SD – odchylenie standardowe / standard deviation T a b e l a 3. Czas konieczny do zaśnięcia T a b l e 3. Time of Falling Asleep

Parametry Parameters

Cała grupa Whole group Przedszkolna Preschool Szkoła podstawowa Primary school Gimnazjalna Secondary school Ponadgimnazjalna Post-secondary school

GB GK zasypianie zasypianie średnia falling średnia falling average asleep average asleep (min) > 20 min (min) > 20 min (%) (%) 33,4

51,9*

21,2

35,0*

58,3

80,0**

19,7

28,2**

32,5

52,2

22,7

38,9

19,3

20,0

18,3

30,4

23,6

55,6

21,5

37,5

Wyniki istotne statystycznie: * p < 0,05, ** p < 0,005 / Significant results are indicated: * p < 0.05, ** p < 0.005; GB – grupa badana / examined group; GK – grupa kontrolna / control group

Zaobserwowano jednak, że w GB 27 dzieci (51,9%) miało czas zasypiania dłuższy niż 20 min. W GK 35,0% dzieci i ta różnica była istotna statystycznie. W grupie przedszkolnej 80,0% dzieci, a w grupie gimnazjalnej 20% miało czas konieczny do zaśnięcia dłuższy niż 20 min. W GK 28,2% dzieci z grupy przedszkolnej, i ta różnica

była również istotna statystycznie. Średni czas konieczny do zaśnięcia w poszczególnych grupach przedstawiono w tabeli 3. Nawyki związane ze snem W GB 52,5% dzieci śpi w jednym łóżku z innym członkiem rodziny. W GK odsetek ten wynosi 19,7 i jest to różnica istotna statystycznie. W poszczególnych grupach wiekowych różnice są również istotne statystycznie za wyjątkiem grupy gimnazjalnej. Około 82% dzieci z GB dzieli sypialnie z innymi członkami rodziny, w GK 53,3% i ta różnica jest również istotna statystycznie. W grupach wiekowych istotne statystycznie równice obserwowano w grupie szkoły podstawowej (85,2% vs 51,3%) i ponadgimnazjalnej (72,7% vs 58,6%). Prawie 43% dzieci z GB zasypia w obecności rodziców. W GK odsetek ten wynosi ok. 22 i jest to różnica istotna statystycznie. W poszczególnych grupach wiekowych różnice są również istotne statystycznie, za wyjątkiem grupy przedszkolnej. Drzemki w ciągu dnia obserwowane są częściej w GB – 49,2%. Około 28% zdrowych dzieci z GK śpi w ciągu dnia. Różnica ta jest istotna statystycznie. Podobne istotne statystycznie różnice obserwowano w grupie szkoły podstawowej i gimnazjalnej. Nawyki związane ze snem w poszczególnych grupach wiekowych przedstawiono w tabeli 4. Zaburzenia snu Obecność przynajmniej jednego problemu z opisywanych zaburzeń snu zanotowano u 73,8% dzieci z grupy badanej. Najczęściej zgłaszanym problemem z grupy parasomni w GB były: bruksizm 32,8% (w GK 16,0%), ruchy kończyn 29,5% (w GK 5,1%); moczenie nocne 24,6% (w GK 6,3%) i lęki nocne 14,8% (w GK 7,7%). Obserwowano również objawy zaburzeń oddychania podczas snu: chrapanie 36,1% w GB (19,7% w GK) i przerwy w oddychaniu 14,8% (2,3% w GK). Spośród badanych objawów nie uzyskano istonych statystycznie różnic pomiędzy GB i GK w przypadku ruchów kończyn, lęków nocnych, somnambulizmu i koszmarów sennych, natomiast pozostałe różnice były istotne statystycznie.

T a b e l a 4. Nawyki związane ze snem T a b l e 4. Sleep Habits and naps

Parametry / Parameters Cała Grupa / Whole Group Przedszkolna / Preschool Szkoła podstawowa Primary school Gimnazjalna / Secondary school Ponadgimnazjalna Post-secondary school

GB 52,5** 78,6**

GK 19,7** 20,5**

Wspólny pokój Sleep in shared bedroom GB GK 82,0** 53,3** 85,7 83,1

48,1**

18,3**

85,2**

27,3

31,0

55,6*

16,4*

Wspólne łóżko Sleep in shared bed

Obecność rodzica Parent’s presence

Drzemki Day naps

GB 42,6** 57,1

GK 22,3** 61,4

GB 49,2** 50,0

GK 27,7** 43,4

51,3**

33,3*

13,9*

51,9**

7,8**

72,7

58,6

45,5**

0,0**

54,5*

10,3*

77,8**

20,5**

44,4**

0,0**

33,3

47,9

Wyniki istotne statystycznie: * p < 0,05, ** p < 0,005 / Significant results are indicated: * p < 0.05, ** p < 0.005; GB – grupa badana / examined group; GK – grupa kontrolna / control group

63

WYSTĘPOWANIE PROBLEMÓW ZE SNEM U DZIECI Z MÓZGOWYM PORAŻENIEM DZIECIĘCYM T a b e l a 5. Występowanie objawów zaburzeń snu w poszczególnych grupach wiekowych T a b l e 5. Prevalence of sleep disorder symptoms by age

Przedszkolna Preschool

Parametry / Parameters Chrapanie / Snoring Przerwy w oddychaniu Breathing pauses Mówienie przez sen Sleep talking Bruksizm / Bruxism Ruchy kończyn / Legs movement Moczenie nocne / Enuresis Lęki nocne / Sleep terror Somnambulizm / Sleepwalking Koszmary senne / Nightmares Wybudzenie / Awakening

GB 42,9 14,3*

GK 20,5 0,0*

Szkoła podstawowa Primary school GB GK 29,6 25,2

Gimnazjalna Secondary school GB 36,4

GK 20,7

Ponadgimnazjalna Post-secondary school GB GK 44,4* 9,6*

Cała grupa Whole group GB 36,1**

CG 19,7**

18,5*

5,2*

9,1

0,0

11,1

1,4

14,8**

2,3**

0,0*

41,4*

33,3

41,1

14,8**

40,0**

17,2 20,7 6,9 6,9 3,4 6,9 17,2

44,4* 44,4 22,2* 33,3* 11,1 11,1 55,6

6,8* 23,3 0,0* 6,8* 11,0 26,0 31,5

32,8** 29,5 24,6** 14,8 3,3 8,2 57,4**

16,0** 22,3 6,3** 7,7 6,0 13,7 31,3**

14,3

31,3

14,8**

45,2**

21,4 14,3 35,7* 21,4 7,1 1,3 50,0

22,9 26,5 9,6* 8,4 2,4 9,6 56,6

44,4** 29,6 22,2* 7,4 0,0 7,4 66,7**

16,5** 19,1 7,8* 7,8 6,1 10,4 28,7**

9,1 36,4 18,2 9,1 0,0 0,0 45,5

Wyniki istotne statystycznie: * p < 0,05, ** p < 0,005 / Significant results are indicated: *p < 0.05, ** p < 0.005; GB – grupa badana / examined group; GK – grupa kontrolna / control group

Wybudzenia ze snu nocnego obserwowano w GB u 73,5% dzieci i 36,4% dzieci w GK, różnica ta była istotna statystycznie. W grupie wiekowej szkoły podstawowej również obserwowano różnicę istotną statystycznie (GB 66,7% vs 28,7% GK). Występowanie objawów zaburzeń snu w poszczególnych grupach przedstawiono w tabeli 5.

Wyniki Zaburzenie snu w populacji dziecięcej są częste, jednak zbyt rzadko rozpoznawane. Ich rozpowszechnienie ocenia się na 25–30% populacji [17, 18]. Ze wglądu na znaczne rozpowszechnienie, zaburzenia snu u dzieci wymagają dokładnego zbadania i opisania [8]. Rodzice dzieci z MPD często zgłaszają, że u ich dzieci występują problemy ze snem nocnym. Właśnie te skargi stały się impulsem do przeprowadzenia tego badania. Zaburzenia snu u dzieci z MPD są bardzo częste, jednak jest niewiele badań opisujących ten problem [15]. W badaniu własnym różnice pomiędzy średnim czasem zasypiania w GB i GK, zarówno w całych grupach, jak i w poszczególnych grupach wiekowych, nie były istotne statystycznie. W grupie badanej więcej dzieci miało czas zasypiania dłuższy niż 20 min. Z niektórych doniesień wynika, że występowanie parasomnii u dzieci ma związek ze statystycznie dłuższym czasem pozostawania w łóżku przed zaśnięciem, a jako wartość graniczną, przyjmuje się właśnie 20 min [7, 19]. Należy pamiętać, że duża część z problemów ze snem wynika z błędów popełnianych przez rodziców podczas wypracowywania u dziecka nawyków, a zrozumienie tego i psychoedukacja rodziców stanowi podstawę skutecznej terapii [2]. W badaniu własnym zaobserwowano częstsze występowanie niekorzystnych nawyków związanych

ze snem i zasypianiem (spanie we wspólnym łóżku, spanie we wspólnym pokoju, obecność rodzica podczas zasypiania) w grupie dzieci z MPD. Jedną z podstawowych metod terapii zaburzeń snu dzieci jest edukacja rodziców mająca na celu korekcję nieprawidłowych nawyków związanych ze snem i zasypianiem [20, 21, 22]. Rozmowa z rodzicami na temat tych nawyków daje możliwość uzyskania dodatkowych informacji koniecznych do zastosowania interwencji behawioralnych i wdrożenia podstawowych zasad higieny snu [12]. Zgodnie z oczekiwaniami w grupie dzieci z MPD częściej obserwowano objawy zaburzeń snu [15, 23]. W badaniu własnym objawy zaburzeń oddychania podczas snu występowały częściej w GB niż GK (36,2% vs 19,7%; p = 0,0051 dla chrapania i 14,8% vs 2,3%; p < 0,0000 dla przerw w oddychaniu). Objawy parasomni występują u dzieci bardzo często [17, 18]. Objawy zaburzeń z grupy parasomni, jak bruksizm i moczenie nocne, w badaniu własnym obserwowano częściej w GB niż w GK, a różnice były istotne statystycznie (32,8% vs 16,0%; p = 0,0022 dla bruksizmu i 24,6% vs 6,3%; p < 0,0000 dla moczenia nocnego). Odwrotne zjawisko zaobserwowano w przypadku mówienia przez sen. Objaw ten występował istotnie statystycznie częściej w GK (40% vs 14,8% w GB, p = 0,0002). Wybudzenia ze snu mocnego obserwowane były również częściej w GB (57,4% vs 31,3% w GK, p = 0,0001). Efekty zaburzeń snu nocnego u dzieci mają wpływ na ich funkcjonowanie w ciągu dnia, co może objawiać się problemami z utrzymaniem procesów uwagi czy też nadpobudliwością i impulsywnością [24, 25]. Dzieci z MPD istotnie częściej wymagały drzemki w ciągu dnia 49,2% vs 27,7% w GK, p = 0,001. Było to najsilniej widoczne w grupie dzieci szkoły podstawowej (51,9% vs 7,8%; p < 0,0000). W badaniu zwraca uwagę fakt częstszego wstępowania objawów zaburzeń snu i niekorzystnych nawyków związanych ze snem w grupie szkoły podstawowej. Istotnym

64

MARCIN ŻAROWSKI, EWA MOJS, EWA GAJEWSKA, BARBARA STEINBORN, WŁODZIMIERZ SAMBORSKI

elementem mogącym mieć wpływ na uzyskane wyniki jest występowanie u dzieci z MPD innych zaburzeń neurologicznych mogących mieć wpływ na sen. Padaczka występuje u 15–90% dzieci z MPD [26], a napady padaczkowe mogą wywierać istotny wpływ na sen u dzieci. Bardzo często u pacjentów z padaczką sen nie przynosi wypoczynku lub występuje nieadekwatna senność w ciągu dnia [27]. Pacjenci są znacznie bardziej narażeni na występowanie zaburzeń snu i ich negatywnych konsekwencji niż populacja ogólna [27].

Wnioski

11. 12. 13. 14.

15. 16.

17. 18. 19.

1. Nawyki związane ze snem i zasypianiem istotnie różnią się w grupie dzieci z MPD w porównaniu do dzieci zdrowych. 2. W grupie dzieci z MPD częściej występują zaburzenia snu, co wpływa negatywnie na ich funkcjonowanie w ciągu dnia. 3. Konieczne jest dalsze prowadzenie badań mających na celu zwiększenie liczebności grupy badanej i dalszy jej podział w zależności od postaci MPD oraz współistnienia padaczki.

20.

21. 22.

23. 24.

Piśmiennictwo 25. 1. 2.

3. 4.

5. 6. 7. 8.

9.

10.

Thiedke C.C.: Sleep disorders and sleep problems in childhood. Am. Fam. Physician, 2001, 63, 277–284. Szymańska K.: Zaburzenia snu u dzieci i młodzieży. In: Postępy w diagnostyce i leczeniu chorób układu nerwowego u dzieci. Ed. S. Jóźwiak, Wyd. BiFolium, Lublin 2002. Nowicki Z.: Uwagi ogólne dotyczące problematyki snu. Sen, 2002, 2, A1–A6. ICSD, American Academy of Sleep Medicine. International classification of sleep disorders, 2th ed.: Diagnostic and coding manual. Westchester, American Academy of Sleep Medicine, Illinois 2005. Wiggs L.D.: Paediatric sleep disorders: the need for multidisciplinary sleep clinics. Int. J. Pediatr. Otorhinolaryngol. 2003, 67, S115–S118. Owens J., Mindell J.A.: Clinical sleep services for children: clinical and administrative considerations. Sleep Med. 2002, 3, 291–294. Zarowski M., Steinborn B.: Zaburzenia zasypiania i ciągłości snu u dzieci. Przew. Lek. 2004, 11/12, 22–25. Stores G.: Practitioner review: assessment and treatment of sleep disorders in children and adolescents. J. Child Psychol. Psychiatry, 1996, 37, 907–925. Carno M.A., Hoffman L.A., Carcillo J.A., Sanders M.H.: Developmental stages of sleep from birth to adolescence, common childhood sleep disorders: overview and nursing implications. J. Pediatr. Nurs. 2003, 18, 274–283. Davis K.F., Parker K.P., Montgomery G.L.: Sleep in infants and young children: Part one: normal sleep. J. Pediatr. Health Care, 2004, 18, 65–71.

26.

27.

Skalski M.: Padaczka a sen. Epileptologia, 2001, 9 (4), 325–346. Stein M.A., Mendelsohn J., Obermeyer W.H., Benca R.: Sleep and behavior problems in school-aged children. Pediatrics, 2001, 107, E60. France K.G., Blampied N.M., Henderson J.M.T.: Infant sleep disturbance. Curr. Paediatrics, 2003, 13, 241–246. Stores G., Wiggs L., Campling G.: Sleep disorders and their relationship to psychological disturbance in children with epilepsy. Child Care Health Dev. 1998, 24, 5–19. Newman C.J., O’Regan M., Hensey O.: Sleep disorders in children with cerebral palsy. Dev. Med. Child Neurol. 2006, 48, 564–568. Żarowski M., Młodzikowska-Albrecht J., Steinborn B.: Sleep disorders and sleep habits in children and adolescents with headache. Neurol. Dziec. 2007, 16, 25–32. Prusiński A.: Parasomnie. Sen, 2001, 1, 33–39. Hublin C., Kaprio J.: Genetic aspects and genetic epidemiology of parasomnias. Sleep Med. Rev. 2003, 7, 413–421. Mehlenbeck R., Spirito A., Owens J., Boergers J.: The clinical presentation of childhood partial arousal parasomnias. Sleep Med. 2000, 1, 307–312. Quine L.: Sleep problems in primary school children: comparison between mainstream and special school children. Child Care Health Dev. 2001, 27, 201–221. Akerstedt T., Billiard M., Bonnet M., Ficca G., Garma L., Mariotti M.: Awakening from sleep. Sleep Med. Rev. 2002, 6, 267–286. Owens L.J., France K.G., Wiggs L.: Behavioural and cognitive-behavioural interventions for sleep disorders in infants and children: A review. Sleep Med. Rev. 1999, 3, 281–302. Zucconi M., Bruni O.: Sleep disorders in children with neurologic diseases. Semin. Pediatr. Neurol. 2001, 8, 258–275. Beebe D.W., Gozal D.: Obstructive sleep apnea and the prefrontal cortex: towards a comprehensive model linking nocturnal upper airway obstruction to daytime cognitive and behavioral deficits. J. Sleep Res. 2002, 11, 1–16. Borod J.C.: The neuropsychology of emotion. Series in Affective Science. Oxford University Press, Oxford 2000. Kulak W., Sobaniec W.: Risk factors and prognosis of epilepsy in children with cerebral palsy in north-eastern Poland. Brain Dev. 2003, 25, 499–506. Bazil C.W.: Epilepsy and sleep disturbance. Epilepsy Behav. 2003, 4, (2), S39–45.

Komentarz Zaburzenia snu są problemem budzącym coraz większe zainteresowanie nie tylko wśród neurologów. Szczególne znaczenie ma diagnostyka parasomni, gdyż niektóre z nich, np: somnambulizm, lęk nocny, zaburzenia zachowania w fazie REM, napadowe budzenie się wymagają różnicowania z padaczką. Jak w powyższej pracy wykazali autorzy w tej grupie pacjentów również częściej występują zaburzenia snu. Samo nasuwa się więc stwierdzenie, że bardzo ważne jest aby właśnie u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym diagnostyka różnicowa pomiędzy zaburzeniami snu a padaczką wykonywana była szczególnie starannie i profesjonalnie. dr hab. n. med. Grażyna Hnatyszyn